kratzen

kratzen ['kratsən]

I vt

1) (Person) tırmalamak; (mit Fingernagel) kaşımak, tırnaklamak; (Katze) tırmalamak

2) (leicht verletzen) tırmalamak, tırmıklamak

3) (einritzen) çizmek, kazımak (in -e)

4) (ab\kratzen) kazımak (von -den)

5) (fam) (stören) rahatsız etmek;

das kratzt mich nicht bu beni rahatsız etmez, bu beni ırgalamaz

6) (fam)

die Kurve \kratzen kirişi kırmak

II vi

1) (brennen) kaşıntı yapmak (in -de); (jucken) kaşınmak (in -)

2) (Pullover) kaşıntı yapmak

3) (Feder) cızırdamak

4) (beeinträchtigen) bozmak (an -)

III vr

sich \kratzen

1) (bei Juckreiz) kaşınmak;

sich am Arm \kratzen kolunu kaşımak

2) (sich verletzen)

er hat sich am Ohr blutig gekratzt kulağını kaşıya kaşıya kanattı